Son iki yıl içinde çok küçüldüm, çok büyüdüm, çok güzel aşık oldum, çok zor vazgeçtim, çok güzel kırıldım, çok güzel öğrendim, çok güzel unuttum, çok güzel hatırladım, çok mutlu oldum, çok güzel ağladım (kimsenin bakmadığını en iyi bildiğim anlarda ki hayatımda en iyi öğrendiğim şey insanların nereye bakmadığı oldu), çok zor inkar ettim, çok kolay başardım, çok zor devam ettirdim, çok mutlu oldum, çok az keşke dedim, çokça iyi ki dedim.
Bir çok fırsat kaçırdım, bir çok fırsat yarattım, çok kazandım, çok kaybettim.
Çok güzel arkadaşlarım oldu, çok korkunç kazıklar yedim.
Yeri geldi nereye kaçacağımı bilemedim, yeri geldi kimi kovalayacağımı.
Çok öğrettim, çok öğrendim.
Bir tabak yemekte mutlululuğu bulduğum da oldu, bir bardak çay içerken mutsuzluğu bulduğumda.
Kime sarılacağımı anlamadığım anlar oldu bazen, kollarını açanları görmediğim anlar da.
Bazen soranları duymadım, bazen boşluğa dert yandım.
Toprağı kazdım, tohum ekmeyi unuttum.
Tohum ektim, suyunu vermedim.
Öğrendim, unuttum, kayboldum, ulaştım, düşündüm, taşındım, canım yandı, can yaktım, geri döndüm, tanımadım, nefesimi tuttum, yaşadım, hayal kurdum, rüya görmedim, yaralandım, iyileştim, yürüdüm, durdum, bekledim, aldım, verdim, istedim, görmezden geldim.
Sonunda hep bendim, yine ben oldum.
Öylesine bir yolcu, hep yolunda giden.
Kısacası çok değiştim çok…
Eeee sizler nasılsınız, neler yaptınız?
Bir cevap yazın