Kafam karıştı
Bütün günün miskinliğine inat size şu Covid-19 ve karantinası nedeniyle en başından beri biriken bir sürü düşüncemin üzerine ne durumda olduğumu anlatmak istiyorum.
Aslında ne diyeceğime dair fazla bir fikrim yok, kısacası uzun süreli tüm planlarım mahvoldu. Bu sebeple artık planlamanın benim için olup olmadığını bile bilmiyorum. Belki de artık geleceğimi sadece bir gün önceden planlayabilirim, aslında uzun zamandır da ulaşmak istediğim düzen buydu. Zira hiçbirimiz bu durumun ne kadar süreceğini bilmiyoruz. Mart ortasında işler ertelenip çalıştığım şirketlerle projelerim iptal edilince bir karar vermem gerekti.
İlk olarak, bazı malzemeler (erzak, hijyen) ayrıca bu sürece yönelik gelir ve varlık yönetimi ile ciddi hazırlık moduna geçtim.
Başta sorularım ve hatta birkaç da cevabım vardı. Aslında hala ne düşüneceğimi bilmiyorum. Şimdilik tek temel amacım sadece ailemin, arkadaşlarımın ve benim güvende olduğunu bilmek.
Duygusal patladım
Duygularıma gelince, ilk zamanlarda beni sinirlendiren, heyecanlı, şok edici, dehşete düşüren vahşi komplolar kurdum bu Covid-19 üzerine. Sonra ise bu devasa değişim için heyecanlandım. Sanırım hepimiz büyük değişimler olacağı konusunda hemfikiriz. Bunu kemiklerimizde bile hissedebildiğimizi düşünüyorum.
Benim için ilk aşama bu karmaşa için cevaplar aramak oldu, neden bu ne kadar sürüyor, ben bu sürecin ne kadar içerisindeyim, nereye gideceğim, hatta yanıma neler alacağım. Bu kafa karışıklığı içinde bir de bu durumun yeni yaşam biçimi olabilme ihtimali, sürekli tetikte ve karantinada. Offf felaket.
İnkar da ettim
Ve hemen ardından inkar geldi elbette ve tüm bu durumun parlak bir geleceğin işareti olduğunu düşündüm, yeni bir dünyanın uyanışı.
Kabullendim
Üzerinden bir süre geçtikten sonra şu sıralar iniş çıkışların daha normal aşamalarından düzenli olarak geçiyorum. Heyecanlı ve sonra sıradan, meraklı ve sonra endişeli, sıkılmış ve sonra bir hobiye dalmış. Sanırım şu sıralar bir duyguda çok uzun süre kalmaktan kaçınacağım.
Ben çok şanslıyım. Bu süre zarfında yapabileceğim birçok aktivitem var. Bahçecilik, dekorasyon, yemek,yazma,fotoğraf çekme, spor, okuma, yeni bir dil öğrenme, video yapımı, oyun yapımı ve elbette karantina altında ve benzer durumlarda gelir elde etmenin daha fazla yolunu öğrenme.
Son anda kaçabildiğim için kendimi şanslı saydığım köyüm aslında karantinaya alınmıyor ve her zamanki gibi birçok şey işliyor, elbette biz de dahil olmak üzere birçok insan evde kalmayı seçtiği için çok sessiz. Ama bir yaz bölgesinde yaşıyorum ve etrafta neredeyse hiç komşu yok, bu yüzden etrafı keşfediyorum ve burada küçük yürüyüşler yapıyorum.
Evet, bu süre zarfında çok şey öğrenebilir ve üretken olabilirim, ama aynı zamanda yavaşlayabilirim de. Tüm beklentilerden kurtulmak ve sadece olmak için ne sıklıkta iyi bir bahanemiz oluyor bir düşünün, pek fazla yok değil mi?
Yavaşladım
Benim önerim, bazı günleri kendinize ayırın. Günü geçirmeyi bir kenara bırakıp, yerine ruhunuzu bir kez dinleyin. Sonuçta, şu an ne olduğu hakkında hiçbir fikrim yok. Televizyon ve internet pek çok şeyle dolu olmasına rağmen hala pek çok bilinmeyen var ve bu süreç bir ay da olabilir, çok daha uzun da olabilir. Bu süreci sağlıklı bir şekilde (tek zararlı şey virüs değil) geçirmek bizim elimizde.
Tekrar bana gelirsek önem konusundaki önceliklerim kesinlikle değişiyor. Köyümde olduğum için çok şanslı ve minnettarım. Aslında olmak için daha iyi bir yer düşünemiyorum ve özellikle de diğer zamanlarda hiçbir yerde olmadığımı düşünürsek.
Ama beni üzen bir durum söz konusu, zira aklım sürekli Covid-19 vakalarıyla doğrudan etkilenen ve korku içinde olanlarla dışarıda. Risk bölgelerinin oldukça dışında bile olsam zihnimin kaşınmasını durduramıyorum. Keşke korkudan olabildiğince uzaklaşıp mevcut anda kalabilsem. Şu bir gerçek ki, zihninizde en kötü senaryoyu yürütmek hiç yardımcı olmuyor. Ben bildiğim kadarıyla meditasyon yapıyor, aklımdakileri karalıyor, biraz daha küçülüyor ve düzenli nefes almaya özen gösteriyorum. Artık beni ne sakinleştirirse.
Umarım sizler de iyisinizdir. Sevgiyle ve sağlıkla kalın.
Bir cevap yazın