Kim bu İlker “Yolunda Gerek” Turan
Yerinde duramayan, durduğunda ayağı kaşınan, standart bir yürüyen. Oyuncu olmayı istemiş ama para kaygısına yenik düşmüş öğretmen olmuş insan evladı.
Yolları, müziği, sanatı, yemek yapmayı, kampları, sırt çantasını, fotoğrafçılığı kısacası yazmayı ve paylaşmayı seven acayip adamın teki.
Ayrıca biraz minimalist, dijital göçebe ve sıfır atık delisi.
Yürüyen
Yürümeyi öğreneli yaklaşık 40 yıl oldu. Elbette ortak zaman yanılsamasında geçen süre bu kadar. Benim için geçen süre şu zamana kadar 350 yıl.
Şaka gibi değil mi? Pek öyle düşünmeyin, yürümek görmektir çünkü, başka bir canlının yaşam döngüsünü hatta bir çiçeğin açmasını ve kurumasını izlemektir.
Yol kenarında tarlada çalışan insanların ikram ettiği ayranı içerken üniversiteli çocuklarını dinlemektir geçen zaman.
Rüzgarın yön değiştirmesini hissetmektir, yağmur bulutlarını izlemek ve şimdi ne tarafa gidecek diye endişe duymaktır.
Güneş’le saklambaç oynamaktır belki de. Bulduğum her parça toprağı koklamaktır, minik dostlar edinmektir.
Isıran böceğe bile vicdan duymaktır yürümek.
Nefes almaktır çoğu zaman, nefesini tutup izlemektir bazen.
Görmektir yürümek, daha çok hissetmektir.
İşte böyle bir kaç ömürdür o zaman yaşamak.
Gülen
Ne anlatırsan anlat gülümseyerek anlat demişti birisi bana. Telefonu bile gülerek açan insanlar tanımaya başladım kendimi bulduğum o zamanlarda. İşte asıl bencil olmam gerektiğini o zaman anladım. Çatmayın kaşlarınızı hemen, bir insanın kendine bencil olması gerekir en başta. Sağlığından ödün vermemeli ilk olarak, zamanında da, özellikle göz yaşlarından. Nefretin varlığına inanmıyorum maalesef, hepi topu içimden salladığım iki satır küfür. 🙂
Çoğu zaman çeviriyorum kafamı nerede mutsuzluk görürsem, hissedersem.
En ufak kırılma hissine bile gülerek yaklaşıyorum bu sayede.
Kurtaramayacağım savaşlara girmiyorum artık, hatalar yapıyor muyum?
Çok fazla. Ne ben insanları affetmek zorundayım, ne de insanlar beni. Ne olursa olsun gülüyorum kendi kendime. Belki bir hastalık atlatırım bu arada veya sevdiğim birinin kurtulmasına patlatırım en güçlü kahkahamı.
Anlatan
Gülerek anlatıyorum hikayelerimi, dinlemek dostlarıma kalmış. Zira ben yollarımı yürümeye devam ediyorum, anlattığım kadar dinleyerek, öğrenerek, örnek alarak. Eğer sen anlatmak istersen, hikayelerin içine akar en temiz duygularla insanın. Yer eder, değiştirir belki.
E hadi durmayın, patlatın en güçlü kahkahanızı aynaya bakarak. Önce kendinizi mutlu görün bir kere. Sonra insanlara gösterirsiniz nasıl olsa, eminim. Zira ben her sabah gülerek kaldırıyorum kafamı bana yastık olan her hangi bir şeyden. Sonra yolda tanımasam da selamlar veriyorum insanlara, bazen fotoğraflarını çekiyorum onarla gülerken. Uzun veya kısa sohbetler ediyorum.
Mutlu oluyorum. Mutlu olun. Sevgilerimle.
Bir sürü şey paylaşmak istiyorum sizlerle, belki okursunuz.
Başka yerlerden de takip etmek istersiniz belki diye de bağlantıları aşağıya bırakıyorum.
Instagram: @ilkeryolundagerek
Youtube: /ilkeryolundagerek
İlker “Yolunda Gerek” Turan